понеделник, јануари 16, 2006

Eyes Wide Shut and the Lacanian Real



Не се сеќавам на некој друг филм со толку впечатлив и моќен крај во смисла на резонантост од „Очи широко затворени“ на Стенли Кјубрик. Прочитајте што словенскиот критичар на културата, Славој Жижек пишува за тоа.

петок, јануари 13, 2006

Разговор со Хелен Хокинс, уредник на "Калчр" - "Сандеј тајмс"

Пред некој месец почнав да читам Утрински за да ги избегнам стресните наслови од весници како Дневник и Време. Близок до сдсм и владата ама барем не е смртно депресивен и параноичен. А и има ок информации, посебно за култура. Само понекогаш го тупат со големи интелектуализирани текстови. Баш околу тоа е и текстов.




Дали Китс е повреден од Дилан?


Нивото на британската критика е токму како и нашиот интерес за драмата. Се се врти околу тоа да се биде забавен со зборови. Идеите се секундарни во однос на ентертеинмент вредноста на делото

Оној кој ја контролира информацијата го контролира светот. Оваа логика медиумскиот магнат Руперт Мурдок ја има применето одамна. Дел од неговото царство, на британскиот остров, се влијателните "Тајмс" и "Сандеј тајмс", како и таблоидите "Сан" и "Њуз ов д ворлд". Но и покрај тоа што е синоним за сурова, компетитивна моќ, ова не е чувството кое го имате во внатрешноста на еден од неговите медиумски гиганти. Сандеј тајмс е тивко, дури и необично воздржано место, во кое постојано се судирате со познатата британска љубезност, но и со силна креативна енергија чие засилено струење го чувствувате само во часовите пред затворањето на изданијата. Сепак, нема сомнение дека ова е едно од најмоќните медиумски врела во кое се востановуваат глобалните медиумски трендови. Во сферата на културата, токму неделното издание на "Сандеј тајмс" - "Калчр" е изворот на највлијателната уметничка критика во Британија. Понатаму...

Амедео Пагани, италијански продуцент и сценарист за „Коски“ на Милчо Манчевски


Од Утрински Весник

Филмот 'Коски" е поместен меѓу животот и смртта

Амедео Пагани е голем италијански и светски продуцент кој со задоволство влезе во новиот проект на Милчо Манчевски. Пагани деновиве беше во Скопје заедно со продуцентите од Германија, Бугарија и Шпанија за да ги финализираат копродуцентските договори. Интересно е дека Пагани сакал да работи и на "Прашина", но тоа било голем залак за него. Инаку Пагани е човек кој работел и работи со некои од најинтересните имиња на филмот воопшто, како Роберт Алтман, големиот грчки режисер Тео Ангелопулос, моментно најинтересните азиски автори Такеши Китано, Ху Хсиао Хсиен и Вонг Кар Ваи, со Вим Вендерс, Лив Улман и уште многу други.

вторник, јануари 10, 2006

Енди Ворхол и интелектуалната сопственост (Англиски)

Andy Warhol was an artist. He was also a businessman. As he famously quipped, "Being good in business is the most fascinating kind of art." Warhol was great at both.

Судир на политика и уметност


Сликата горе е од Густав Курбе. Еден од првите анархисти сликари тој бил во Франција во 19 век гонет поради неговите политички ставови околу класните разлики. Сликата „Потеклото на светот“ цели 120 години била скриена од јавноста.

Виенските власти ја тргнале од билборд фотографијата на српската уметничка Тања Остоиќ со образложение дека се работи за порнографска содржина. Тања Остоиќ не се согласува таквата, според неа цензура затоа што никаде на фотографијата не е видлив сексуалниот орган.
За Тања Остоиќ читав во магазинот АРТ Репубика и можам да кажам дека е доста остра во своите критики кон Европската политика во однос на Балканските земји. Тања Остоиќ едноставно боде со своите жестоки коментари за кои ги користи сопствената личност и тело.
И јас не се согласувам со образложението на Австријците но нејзината фотографија секако боде очи, па затоа мислам дека можеле чинот подобро да го оправдат со загрозување на безбедноста на сообраќајот.

недела, јануари 08, 2006

Нападнат писоарот на Дишан


Фонтаната на Дишан од 1917, една од осумте копии потпишано од авторот во 1964, пред некој ден била нападната во парискиот Помпиду Центар. Писоарот потпишан од Дишан е прогласен за највлијателно уметничко дело во 20 век од Британската уметничка заедница. Напаѓачот, 76 годишен самопрогласен уметник, за нападот со чекан рекол дека представува уметничко дело кое би му се допаднало на Дишан. Писоарот бил оштетен но е однесен на поправка.
Ова е втор напад врз писоарот од страна на истиот напаѓач. За разлика од сега во 1993 напаѓачот уринирал врз писоарот.
Мислам дека напад со чекан врз уметничко дело, па макар и на дадаист, како што Дишан во тоа време бил, е далеку од уметнички акт. Што се однесува до уринирањето, според мене тоа е сосема во духот на дадаистите и представува акт на уметност.
Дишан со изложувањето на писоарот сакал да го укине владеењето на ретиналната уметност и да ја постави идејата како центар на уметноста. Уринирањето би значело дека пораката на Дишан е разбрана а писоарот е искористен за неговата вистинска намена. Мислам дека на Дишан би му се допаднал актот на напаѓачот - уметник. Можеби најмногу затоа што Фонтаната е проценета на 2 милиони евра.

сабота, јануари 07, 2006

Интервју со Алберт Хофман (Англиски)


January 7, 2006
The New York Times

Nearly 100, LSD's Father Ponders His 'Problem Child'

By CRAIG SMITH

BURG, Switzerland

ALBERT Hofmann, the father of LSD, walked slowly across the small corner office of his modernist home on a grassy Alpine hilltop here, hoping to show a visitor the vista that sweeps before him on clear days. But outside there was only a white blanket of fog hanging just beyond the crest of the hill. He picked up a photograph of the view on his desk instead, left there perhaps to convince visitors of what really lies beyond the windowpane.
Mr. Hofmann will turn 100 on Wednesday, a milestone to be marked by a symposium in nearby Basel on the chemical compound that he discovered and that famously unlocked the Blakean doors of perception, altering consciousnesses around the world. As the years accumulate behind him, Mr. Hofmann's conversation turns ever more insistently around one theme: man's oneness with nature and the dangers of an increasing inattention to that fact.
"It's very, very dangerous to lose contact with living nature," he said, listing to the right in a green armchair that looked out over frost-dusted fields and snow-laced trees. A glass pitcher held a bouquet of roses on the coffee table before him. "In the big cities, there are people who have never seen living nature, all things are products of humans," he said. "The bigger the town, the less they see and understand nature." And, yes, he said, LSD, which he calls his "problem child," could help reconnect people to the universe.
Rounding a century, Mr. Hofmann is physically reduced but mentally clear. He is prone to digressions, ambling with pleasure through memories of his boyhood, but his bright eyes flash with the recollection of a mystical experience he had on a forest path more than 90 years ago in the hills above Baden, Switzerland. The experience left him longing for a similar glimpse of what he calls "a miraculous, powerful, unfathomable reality."
"I was completely astonished by the beauty of nature," he said, laying a slightly gnarled finger alongside his nose, his longish white hair swept back from his temples and the crown of his head. He said any natural scientist who was not a mystic was not a real natural scientist. "Outside is pure energy and colorless substance," he said. "All of the rest happens through the mechanism of our senses. Our eyes see just a small fraction of the light in the world. It is a trick to make a colored world, which does not exist outside of human beings."
He became particularly fascinated by the mechanisms through which plants turn sunlight into the building blocks for our own bodies. "Everything comes from the sun via the plant kingdom," he said.
MR. HOFMANN studied chemistry and took a job with the Swiss pharmaceutical company Sandoz Laboratories, because it had started a program to identify and synthesize the active compounds of medically important plants. He soon began work on the poisonous ergot fungus that grows in grains of rye. Midwives had used it for centuries to precipitate childbirths, but chemists had never succeeded in isolating the chemical that produced the pharmacological effect. Finally, chemists in the United States identified the active component as lysergic acid, and Mr. Hofmann began combining other molecules with the unstable chemical in search of pharmacologically useful compounds.
His work on ergot produced several important drugs, including a compound still in use to prevent hemorrhaging after childbirth. But it was the 25th compound that he synthesized, lysergic acid diethylamide, that was to have the greatest impact. When he first created it in 1938, the drug yielded no significant pharmacological results. But when his work on ergot was completed, he decided to go back to LSD-25, hoping that improved tests could detect the stimulating effect on the body's circulatory system that he had expected from it. It was as he was synthesizing the drug on a Friday afternoon in April 1943 that he first experienced the altered state of consciousness for which it became famous. "Immediately, I recognized it as the same experience I had had as a child," he said. "I didn't know what caused it, but I knew that it was important."
When he returned to his lab the next Monday, he tried to identify the source of his experience, believing first that it had come from the fumes of a chloroform-like solvent he had been using. Inhaling the fumes produced no effect, though, and he realized he must have somehow ingested a trace of LSD. "LSD spoke to me," Mr. Hofmann said with an amused, animated smile. "He came to me and said, 'You must find me.' He told me, 'Don't give me to the pharmacologist, he won't find anything.' "
HE experimented with the drug, taking a dose so small that even the most active toxin known at that time would have had little or no effect. The result with LSD, however, was a powerful experience, during which he rode his bicycle home, accompanied by an assistant. That day, April 19, later became memorialized by LSD enthusiasts as "bicycle day."
Mr. Hofmann participated in tests in a Sandoz laboratory, but found the experience frightening and realized that the drug should be used only under carefully controlled circumstances. In 1951, he wrote to the German novelist Ernst Junger, who had experimented with mescaline, and proposed that they take LSD together. They each took 0.05 milligrams of pure LSD at Mr. Hofmann's home accompanied by roses, music by Mozart and burning Japanese incense. "That was the first planned psychedelic test," Mr. Hofmann said.
He took the drug dozens of times after that, he said, and once experienced what he called a "horror trip" when he was tired and Mr. Junger gave him amphetamines first. But his hallucinogenic days are long behind him.
"I know LSD; I don't need to take it anymore," Mr. Hofmann said. "Maybe when I die, like Aldous Huxley," who asked his wife for an injection of LSD to help him through the final painful throes of his fatal throat cancer.
But Mr. Hofmann calls LSD "medicine for the soul" and is frustrated by the worldwide prohibition that has pushed it underground. "It was used very successfully for 10 years in psychoanalysis," he said, adding that the drug was hijacked by the youth movement of the 1960's and then demonized by the establishment that the movement opposed. He said LSD could be dangerous and called its distribution by Timothy Leary and others "a crime."
"It should be a controlled substance with the same status as morphine," he said.
Mr. Hofmann lives with his wife in the house they built 38 years ago. He raised four children and watched one son struggle with alcoholism before dying at 53. He has eight grandchildren and six great-grandchildren. As far as he knows, no one in his family besides his wife has tried LSD.
Mr. Hofmann rose, slightly stooped and now barely reaching five feet, and walked through his house with his arm-support cane. When asked if the drug had deepened his understanding of death, he appeared mildly startled and said no. "I go back to where I came from, to where I was before I was born, that's all," he said.

Играјте секс


Според она што прочитав во wired играва е налик на монопол со тоа што акцијата е еротска. И уште нешто. Наменета е како помош за одржување на врската (жива). Името е супер - Блаженство. Еве, видете.